Abdijkerk van Averbode

De abdij van Averbode is een unieke historische locatie. Sedert 1134 is hier een norbertijnengemeenschap gevestigd. Het indrukwekkende voorplein ende prachtige vijver leveren schitterende foto’s op. De abdijkerk, een ideale bezinningsplek, biedt een merkwaardige synthese van gotiek en barok. In het mooie abdijkerkhof vond schrijver Ernest Claes zijn laatste rustplaats.

Historische bronnen vertellen over een grote brand door een blikseminslag op 25 oktober 1499. De abdijkerk liep toen grote schade op. Na de heropbouw van de kerk kreeg het retabel van Averbode in 1514 zijn plaats op het altaar. In de zeventiende eeuw verhuisde het naar het refugiehuis van de Norbertijnen in Diest, maar keerde in 1834 terug naar de Abdij van Averbode. 40 jaar later kocht het Antwerpse Museum voor Oudheden het over. Het bleef daar de komende 49 jaar. Sinds 2023 is het retabel opnieuw thuis in de abdij. Het spectaculaire retabel is het resultaat van teamwerk.De schrijnwerker was verantwoordelijk voor de kist, de metselrijsnijder voor het houtsnijwerk, de schilder voor de polychromie van de beelden en de taferelen op de luiken. De beeldhouwer, in dit geval Jacob van Cothem, was de belangrijkste schakel binnen zo’n onderneming. De gesculpteerde taferelen tonen de Bewening van Christus met bovenaan Christus in het voorgeborchte van de hel. De zijluiken zijn geschilderd met olieverf en geven De Kruisiging en De Verrijzenis weer. Het gesloten retabel herbergt een Ecce Homo en De ontmoeting van Jezus en Veronica. Zowel elementen van de Vlaamse primitieven als de renaissance zijn herkenbaar. De kleurrijke taferelen in combinatie met de elegant uitgebeelde personages in de levendige achtergronden vormen een waar schouwspel.