Abdijkerk van Tongerlo
De machtige abdij van Tongerlo domineert niet alleen het landschap, het is ook de thuis van twee monumentale schilderijen van de Vlaamse meester Jan Erasmus Quellinus en van de allerbeste kopie van Da Vinci’s Laatste Avondmaal.
Abdijkerk van Tongerlo
De neogotische kerk uit de jaren 1850 met haar hoge, witte interieur is het centrum van de abdij. Hier viert de norbertijnengemeenschap dagelijks de liturgie. Sinds 2023 is ze de nieuwe locatie van een kopie van het Laatste Avondmaal, dat Da Vinci eind vijftiende eeuw in de refter van het dominicanenklooster bij Santa Maria delle Grazie in Milaan schilderde. Het werk in Tongerlo, bijna 34 vierkante meter, zou gemaakt zijn door zijn leerling Andrea Solario, onder Da Vinci’s toezicht. Volgens sommige experts is het de beste replica die er bestaat.
Het Laatste Avondmaal
De aanwezigheid van de prachtig uitgevoerde replica naar Leonardo Da Vinci’s Laatste Avonmaal spoort aan tot verwondering. Het topstuk werd in 1545 aangekocht op een veiling in Antwerpen door de abt van de Abdij van Tongerlo. De Lage Landen waren in deze periode in de ban van de Vlaamse Primitieven en de Gotiek, wat maakt dat de aandacht voor het Renaissance topstuk en de keuze van de abt buitengewoon zijn. Waarom hij dit tafereel heeft uitgekozen om in de abdij te hangen, is niet geweten. Ook de maker van het werk roept vragen op, volgens kunsthistoricus Jean-Pierre Isbouts, zou Andrea Solario (1460-1524) een leerling van Da Vinci, in samenwerking met de meester en zijn medewerkers het werk hebben vervaardigd. Het blijft een onderwerp van discussie onder kunsthistorici. Desondanks blijft het werk inspireren, de gelaatsuitdrukkingen en werking van de handen zorgen voor een dynamische speelsheid. Ook de uitwerking van de momentopname waarin onrust en chaos heerst toen Jezus aankondigde dat hij zal worden verraden door één van zijn discipelen, werd briljant uitgevoerd.
Jezus te gast bij Simon de farizeeër en De bruiloft te Kana
In opdracht van abt Crils schilderde Jan Erasmus Quellinus omstreeks 1682 twee reusachtige doeken voor de kloosterrefter. Jezus te gast bij Simon de farizeeër speelt zich af in een groots architecturaal decor. De Bruiloft te Kana is helderder van opzet. De focus van de compositie ligt op een haast leeg centraal punt, alleen ingevuld door een paar kruiken. Quellinus liet zich zowel inspireren door de breedvoerige schilderijen van Paolo Veronese, als door de Venetiaanse architect Andrea Palladio. Die laatste greep terug naar de bouwkunst van de oudheid.
Praktische informatie
Toegankelijkheid
- Makkelijk toegankelijk voor personen met een beperking.
